Η Αθήνα της Εποχής του Χαλκού (3200-1050 π.Χ.)

Μια μακραίωνη ιστορική πορεία ξεκινά

Ένα κραταιό μυκηναϊκό κέντρο δημιουργείται

Την εποχή του Χαλκού η Αθήνα ήταν αραιοκατοικημένη, με σπίτια διάσπαρτα στη βόρεια και νότια πλαγιά της Ακρόπολης, στην κορυφή του βράχου, νοτιοανατολικά του λόφου των Μουσών (Φιλοπάππου), στην περιοχή του Ολυμπιείου και της μετέπειτα Αγοράς. Λένε πως η ονομασία «Αθήναι» στον πληθυντικό, που ίσως έδωσε ο μυθικός Θησέας, δείχνει ακριβώς αυτήν την εικόνα της διασποράς των οικισμών.

Ηγέτης της μυκηναϊκής κοινωνίας, ο πανίσχυρος άρχων («άναξ») επόπτευε την επικράτειά του από το ανάκτορο στην κορυφή του βράχου, στην περιοχή όπου αιώνες αργότερα έχτισαν το Ερέχθειο. Στη νότια πλαγιά κατοικούσε η άρχουσα τάξη. Στην Ακρόπολη ύψωσαν ένα πανίσχυρο τείχος με τεράστιους ογκόλιθους, το «Πελαργικόν» ή «Πελασγικόν» (β΄ μισό 13ου αι. π.Χ.). Αυτή ήταν η πρώτη οχύρωση που χτίστηκε στην Αθήνα, και περιέλαβε τις πηγές που εξασφάλιζαν το πολύτιμο πόσιμο νερό. Η δυτική είσοδος του βράχου,  που ήταν ευάλωτη γιατί βρισκόταν σε ομαλό έδαφος, ενισχύθηκε με ένα δεύτερο εξωτερικό τείχος που ονομάστηκε «Εννεάπυλον» γιατί είχε εννέα πύλες. Η συμπληρωματική αυτή οχύρωση ήταν πραγματική παγίδα για όποιον τολμούσε να πλησιάσει, με  εγκάρσια αμυντικά τείχη στο εσωτερικό και με ανηφορικό δρόμο.

 

ΠΗΓΗ

«Η πόλη αποτελείτο από τη σημερινή Ακρόπολη και την περιοχή που απλωνόταν κάτω από αυτήν, κυρίως στα νότια. Το αποδεικνύουν τα ιερά πάνω στον βράχο, που είναι αφιερωμένα και σε άλλους θεούς, εκτός από την Αθηνά. Και όσα είναι έξω από την Ακρόπολη, βρίσκονται κυρίως σε αυτή την περιοχή της πόλης (τη νότια), όπως ο ναός του Ολύμπιου Δία, το Πύθιο, το ιερό της Γης, το ιερό του εν Λίμναις Διονύσου…»

(ελεύθερη απόδοση)
Θουκυδίδης, «Ιστορίαι», ΙΙ 15. 4 – 5

 

 

Συγγραφέας: Λίλα Πατσιάδου